گل پوچ

گویند در زمان‏هاى قدیم دو نفر بودند که رفاقت و صمیمیت آنها زبانزدخاص و عام بود و خیلى باصداقت رفتار مى‏کردند.
روزى یکى از آن دو دوست‏به مهمانى دوست‏خود رفت. میزبان درضیافت او تکلف کرد و انواع غذاها را آماده کرد واگر پول نداشت، ازمغازه‏ها نسیه گرفت، تا به مهمان خوش بگذرد.
بعد از سه روز مهمان عزم رفتن کرد، و وقت‏خداحافظى گفت: واقعا که‏رسم مهماندارى را بلد نبودى! اگر زمانى به مهمانى من بیایى، به تو آیین‏مهماندارى را یاد مى‏دهم.
میزبان خجل شد و اندیشید در ضیافت او چه کوتاهى کرده و کدام نکته رافرو گذاشته و انجام نداده‏ام.
مدتى در این اندیشه بود تا این‏که روزى او را بدان شهر دوست‏سفرى‏اتفاق افتاد و به خانه دوستش رفت.
آن دوست مقدم او را عزیز داشت و فورا نان و سرکه پیش آورد. آن‏گاه‏سفره، کاسه‏اى چوبى و سه نوع خوردنى پیش او نهاد.
مهمان با خود فکر کرد شاید فردا تکلف مى‏کند و پذیرایى اصلى را انجام‏مى‏دهد، اما روز دیگر نیز غذاى سرد پیش او نهاد!
مرد متحیر شد و با خود گفت: چندان که تکلف کردم، در مهماندارى مرامقصر خواند، پس چرا خود تکلف نمى‏کند؟
روزى پرده حشمت از میان برداشت و شرم و خجالت را به کنارى نهاد واز او پرسید: دوستان این‏طور مهماندارى مى‏کنند؟!
میزبان گفت: آرى، تکلف مال بیگانگان است. وقتى من به منزل تو آمدم،خواستم یک ماه تو را ببینم و در خدمت تو باشم. چون طریق تکلف پیش‏داشتى، دانستم از وجود من به تنگ آمده‏اى. پس کفش در پاى کردم و ازخدمت تو دور شدم. و چون تو آمدى، من از معمول خویش زیادت نمى‏کنم وزیاده‏روى نمى‏نمایم، و بر وجود تو منتى نمى‏نهم، و اگر یک سال هم مهمان‏من باشى، مرا هیچ بار گرانى نخواهد بود.
مرد عاقل بود و انصاف بداد و یقین کرد تکلف کردن با مهمان از عادت‏کرام نیست، و روى ترش کردن با مهمانان جز سیرت لئیمان نباشد " 7 ".
میزبان نباید آنچه را براى مهمان حاضر مى‏کند، کم و حقیر شمارد و آن رادر شان مهمان نداند، چون در این صورت نعمت‏خدا را ناچیز شمرده و این‏خود نعى ناسپاسى است.
اگر انسان برادر دینى‏اش را دعوت کرد، باید تا توان دارد، از او پذیرایى‏کند و وسایل رفاه و آسایش او را فراهم نماید.
امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: اگر کسى هزار درهم را صرف طعامى کند ومؤمنى از آن بخورد، اسراف نکرده است " 8 ".
اسراف آن است که کسى غذایى درست کند و بدون این‏که خورده شود، آن‏را دور بریزد، اما اگر غذایى گران قیمت درست کند که خود و خانواده‏اش یامؤمنى از آن بخورند، اسراف نیست. خداوند تبارک وتعالى مى‏فرماید: ازغذاهاى حلال بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نکنید، هر نوع غذایى را این‏آیه در بر مى‏گیرد، مگر غذاهاى حرام یا شبهه ناک را.
متاسفانه عده‏اى از افراد پولدار و ثروتمند، تحت عنوان مهمانى و پذیرایى‏از مهمان، اسراف مى‏کنند و به عنوان عمل کردن به دستور اسلام، اسلام رابد نام کرده و دستورهاى دینى را مسخره نموده، آبروى اسلام را برده و مایه‏ننگ اسلام شده‏اند.
عده‏اى از فرمانروایان با این بهانه، بیت المال رابه باد فنا داده و حق فقرارا از بین برده‏اند.